Tanja van ’t Wit Huis is havenheldin 

HAVEN. Het Havenbedrijf werkt het imago van de haven en zet met regelmaat van een goed gesmeerde klok een havenheld in de kijker. Havenhelden zijn mensen die initiatieven nemen die de levenskwaliteit verhogen, zonder dat zij daar lof en eer voor zoeken. Café ’t Wit Huis is bijvoorbeeld al decennialang het favoriete drankkabinet, waar heel wat havenpersoneel ontspant na een zware werkdag. Veel minder bekend is het risico dat havenheldin Tanja nam, toen zij die teerbeminde stamkroeg overnam na een faillissement.

Toch wist Tanja precies was ze deed toen ze First Lady van ’t Wit Huis werd. "Mijn ouders en grootouders hielden al café", beschrijft ze haar vroege eerste ervaring met de knepen van het cafévak, "dus het zal wel ergens in de genen zitten. Wanneer ik vanuit Antwerpen naar de Polders kwam, baatte ik eerst vijf jaar de Tinkerhoeve in Prosperpolder uit. Daar trok ik al veel volk, vooral dokwerkers en leerde ik op korte tijd veel mensen kennen." Dat kwam haar van pas, toen ze besliste om ’t Wit Huis nieuw leven in te blazen. "Ik voelde hoe erg de streek het vond dat dat failliet was gegaan. Iedereen in de verre omtrek kent het, het heeft er altijd gestaan, altijd onder dezelfde naam. Het is uitgegroeid tot een sterk merk Daardoor leek het mij iets dat ik tot een goed einde kon breken," redeneert Tanja vastberaden. 

Niettemin bleef het een risico, want de horeca heeft betere tijden gekend. "De tijden zijn veranderd", beseft ze en ze heeft er zelfs een verklaring voor: "De toenemende alcoholcontroles houden veel mensen van de baan en dus uit het café. Pas op, het is goed dat die er zijn hé, het gevolg is alleen dat er minder op café gegaan wordt." Gelukkig heeft de inventieve barvrouw daar iets op gevonden. "Wil je mensen op café krijgen, moet je af en toe eens iets extra doen. Wij doen dat met thema-avonden. Gisteren was het hier nog Summer Party, met dj en versgemaakte cocktails aan redelijke prijzen. Voor de Beach Party had ik de parking vol zand gelegd."

topless bediening

Over de strafste stunt wil ze zelf niet beginnen, uit voorzorg dat er een verkeerd beeld van ’t Wit Huis zou ontstaan. Er ontstaat enige hilariteit onder het aanwezige cliënteel wanneer de topless bediening, waarmee ze elk jaar de start van het bouwverlof viert, toch ter sprake komt. "Ik denk dat het enkele dokwerkers waren, die aan de toog zeiden: zeg hey, waarom laat je eens niet topless bedienen? Eerst lach je daar mee, maar ik had zoiets van: weet je, ik ga dat toch eens proberen." Het werd een waanzinnig succes. Ook de tweede keer trok de topless bediening een vol huis." Mocht ik het niet in een thema hebben kunnen gieten, dan had ik het toch nooit gedaan, want je wil niet ‘dat café waar de vrouwen in hun blote staan te dansen’ worden", grijnst de barvrouw, die zelf liever achter dan voor de toog staat.

"Klant is koning, maar hij mag geen keizer zijn, zei mijn vader altijd. Met dat principe ben ik het helemaal eens. Ik bedien de mensen, maar trek zelf de grens", klinkt het kordate devies. Iets waar de koninginnen wel eens over klaagden waren de toiletten. "Het was hier een echt mannencafé en - sorry heren - die zijn iets minder propere toiletgebruikers. Die heb ik, net als het terras, grondig vernieuwd. De rest van het interieur heb ik nauwelijks aangepast, dat hebben klanten niet graag", weet Tanja uit ervaring. 

niet zomaar een havencafé

Dat klantenbestand is trouwens zeer divers. Noem ’t Wit Huis niet zomaar een havencafé, dat dekt de lading bijlange niet. "Een groot deel zijn havenarbeiders, maar ook loon- en grondwerkers, kantoorbedienden van Aven Acker, boeren, inwoners van Verrebroek en vrachtwagenchauffeurs komen hier veel", vult de assertieve zaakvoerster aan. Iedereen die binnenkomt, begroet ze met de voornaam. Dat ze haar cliënteel zo goed kent, dankt ze aan haar bijberoep. "Achter de toog ben je naast barvrouw ook psycholoog en relatietherapeut", lacht ze, "met de mensen babbelen en laten voelen dat ze gehoord worden, dat is een belangrijk deel van onze job."

Ondanks hun heel verschillende achtergronden, geeft die verscheidenheid aan klanten nooit conflicten. Ze moesten het eens wagen! "Wanneer lastige klanten beginnen roepen, spring ik er direct tussen. Die moeten direct buiten.  Ik tolereer geen vechtpartijen. Daar krijg je een slechte naam van en dat is het laatste dat je als café wil", zegt ze onversaagd. Vooraleer het uit de hand kán lopen, staat ze er al tussen.  "De vaste klanten houden dat mee in de gaten, maar ik heb al gemerkt dat als je als vrouw tussenbeide komt, de gemoederen gemakkelijker bedaren. Het ergste dat hier al gebeurd is, is wat trekken en duwen en een keer een schermutseling op de parking", bevestigt ze haar theorie.

"Havenarbeiders hadden vroeger misschien een kwalijke reputatie als zware drinkers, maar daar merk ik hier niets van. Je kan geen verband zien tussen iemands job en drankverbruik", ontkracht de kastelein van menig havenwerker een hardnekkig cliché. Een ander zat verhaal zal ze evenwel nooit vergeten. "Er is hier eens een jongeman binnen gedwarreld, die helemaal het noorden kwijt was en niet meer wist waar hij was. Bleek dat hij gefeest had in Sint-Niklaas en ’s ochtends wakker was geworden in een voortuin van iemand. Hij was totaal verward, helemaal over zijn toeren vroeg hij of hij zijn moeder mocht bellen, want zijn gsm was hij kwijtgeraakt. Ik heb hem laten bellen en ze zijn die hier komen oppikken."

Havenheldin Tanja tapt de pinten in ’t Wit Huis nu bijna twee jaar. Reden genoeg voor een volgend feestje en dat komt er tijdens het laatste weekend van oktober. Drink er gerust eentje mee en wie Tanja feliciteert met haar havenheldendom, krijgt een flesje aan €1,50!

nomineer zelf een havenheld

Ben jij of ken jij een havenheld die écht de handen uit de mouwen steekt en een plaats in de schijnwerpers verdient? Nomineer hem, haar of jezelf via havenhelden.be.