Jeanne Nielandt haalt reeds 105
"Ons mensen leven veel te weinig blij, content. Kijk naar Haïti wat daar allemaal is gebeurd en wij die het hier allemaal zo goed hebben. En nog zijn mensen hier gezeurd. En dat nog meest bij de jeugd. Die hebben alles, de droom van een leven en nog eisen ze meer. Ze beseffen niet wat een comfortabele wereld dat zij eigenlijk hebben en nog gaan ze wat protesteren. Ze hebben het mij vroeger ook gezegd: altijd content en blij zijn. Ik wil ‘een Kruibeke waar blije mensen wonen’ ", aldus Denert die wel moest toegeven dat hij zelf zeker ook niet altijd blij is. Wat we volkomen begrijpen.
Van in haar stoel op wielen zwaaide Jeanne naar haar familie en goei kennissen. Ze kreeg een plaats aan ‘de kop van de tafel’. De beste plaats. Ze kon zo de ganse feestzaal overschouwen. Wie een cadeautje bij had kwam tot bij Jeanne en er vormde zich een lange rij. Ze kreeg kussen terwijl de armen rond haar schouder werd gelegd afgerond met een ‘schouderklopje’ en er werden woorden van proficiat uitgesproken. En Jeanne keek iedereen blij en soms verrassend aan.
Na een tijd kondigde de burgemeester aan dat hij Jeanne in de bloemen ging zetten. Tine De Jonghe zette een schitterend bloemstuk klaar met 105 kleurige bloemen. Het cijfer 105 stond er bovenop in verwerkt. Denert schonk de bloemen aan de jubilaris. De 105 stond overal centraal. Op een tafel die tegen de trap stond, was met 105 kaarspotjes en theelichtjes het getal 105 uitgewerkt. Knap en origineel werk was dat. Maar op een bepaald ogenblik liet het mis. De theelichtjes die de cirkel van de '0' vulden, kregen gesmolten kaarsvet bij elkaar en dat liep over van het ene naar het andere en de 105 stond plots in de fik. Wat nu?
"Geen water opgieten", had de burgemeester al aangeraden. Er werd een natte keukenhanddoek bij gehaald. Tine en Antoine Denert wilden die handdoek met zijn tweeën over het vuur gooien maar praktisch en in goede coördinatie was dat moeilijk uit te voeren. De burgemeester nam de natte handdoek dan in zijn reddende handen en alsof hij een goocheltruc wilde uitvoeren, gooide hij de blushanddoek vanuit zijn handen boven de brandende tafel en liet hem dan vallen over het vuur. En ogenblikkelijk verdwenen de vlammen. Maar ondertussen was de tafel in het midden wel naar de knoppen.
Na dit warm intermezzo werd alles in gereedheid gebracht voor het aanvoeren van de feesttaarten. Twee taarten die we moeten rangschikken bij de groep van XXL. Mooie opgemaakt en met de 105 er weer bij en de naam Jeanne Nielandt. Voorzien van feestelijke vuurtoortsen werden de taarten door personeelsleden aangebracht. De burgemeester had Jeanne zelf van achter de feesttafel gerold en haar bij de inkom gezet waar ze als eerste de taarten kon bewonderen. Overal kregen de taarten ook applaus. Onvergetelijke momenten waren dit.
De taarten werden door deskundigen dan netjes verdeeld. ‘ Voor elk een spie’, op zijn Kruibeekse gezegd.
De familie va de 105-jarige was voltallig. Jeanne had 7 kleinkinderen, 7 achterkleinkinderen en 3 achter achterkleinkinderen. Uit die grote groep konden we 5 generaties van één familie samenbrengen: 1. Jeanne Nielandt zelf, geboren in 1905. 2. Haar docjter Irma geboren in 1926 3. René Lippeveldt, zoon van Irma, geboren in 1954. 4. Tinny Lippeveldt dochter van René en 5. Lore Hens, dochter van Tinny 1 jaar oud.
Ook langs de kant van dochter Yvonne werden nog zulke generaties bereikt en allen schaarden zich rond de stammoeder Jeanne voor een originele foto. Daarna volgde het groot verjaardagsfeest dat meteen de aanzet was naar het cijfer 106.(Rolf Duchamps)