Jeanne Nielandt werd 104

Een fiere mevrouw van 104 jaar aan tafel.

Burgemeester Denert koppelde de 104de verjaardag van Jeanne Nielandt ook wat aan de levenskwaliteit van jong en oud. "Ieder van u is belangrijk om die levenskwaliteit te geven", zei Denert, "En daar willen wij allemaal samen aan werken." Hij hoopt dat Jeanne nog meer jaren voor haar heeft en hij keek daar tegenover ook naar een kind van zes jaar uit Temse, dat nu strijdt om te overleven. In de Brouwerij stond Jeanne Nielandt centraal en de burgemeester wilde haar aanmoedigen om 105, 106 jaar te worden en zo de oudste inwoonster van Vlaanderen in Kruibeke te kunnen krijgen.

Het was een zichtbaar gelukkige Jeanne Nielandt die haar intrede deed in de zaal.

Jeanne Nielandt stapt tussen haar dochters naar De Brouwerij waar ze een ontvangst kreeg.

Maar burgemeester Denert zegt: "Jeanne blijft de enige, al zijn er wel al op ’t nipperke overleden. Zoals de grootvader van mijn vrouw die 99 was geworden. Ik hoop dat Jeanne nu ook 105 mag worden.", aldus Antoine Denert.

Een beeld in de Brouwerij tijdens het feest. Ruim honderd genodigden waren aanwezig.

Er werd haar vooraf gevraagd waar ze liefst zou gehuldigd zou worden: ofwel in het rusthuis ofwel in de Brouwerij. Maar Jeanne speelde het slim en koos eerst voor WZC Wissekerke waar ze dan aan toevoegde: "In de Brouwerij zullen ze ook wel iets doen zeker. Daar heb ik mijn geburen van vroeger die de weg er naar beter weten."

In het rusthuis brengt ze haar dagen ‘rustig’ door. "’t Is goed in het rusthuis", zei ze overtuigend. Camiel Steenssens trekt als hij op bezoek komt, met Jeanne naar de cafétaria. "Hebt ge soms geen goesting om er ene te gaan pakken?", vroeg Camiel. Hij hoefde die vraag niet te herhalen. Zonder moeite trok ze zich recht uit haar zetel, nam haar wandelstok en schoof haar arm onder deze van de Kruibeekse bezoeker. Op weg door de gangen, genoot ze links en rechts van een praatje met de medebewoners of van een gewone 'goeiedag'.
Aan de inkom van de cafétaria staat ze even stil om haar keuze te maken waar ze wil zitten. "Ginds aan die tafel, dat zijn nog oude buren van mij", wijst ze aan. Ze drinkt er gewoonlijk een limonade. "Voor mij geen alcohol", fluisterde ze in het oor van Camiel. "Drink gij maar een trappist of twee. Niet meer, want ge zijt met de auto." Die tip bewijst volgens Camiel dat Jeanne veel slimmer is dan de meeste denken. "Ze kan ook iemand inschatten, analyseren. Ongelooflijk toch."

Burgemeester Denert tijdens zijn toespraak vol gelukwensen.

Aan activiteiten die in Wissekerke worden georganiseerd neemt ze niet zo veel deel. Ze houdt zich rustig maar gaat wel eens naar de H.Mis. "Een geweldige intelligente vrouw", vindt Camiel. Alvorens naar Bazel te zijn gekomen verbleef ze nog in het vroegere Mercator Rupelmonde. Jeanne heeft de jongste jaren al een paar kwetsuren moeten verwerken. We herinneren ons zeker nog de val van de trap toen ze 101 was en nog in haar eigen huis woonde. Ze brak haar arm maar dat was vrij snel genezen. Ook in het rusthuis kwam ze enige tijd geleden nog ten val en daarbij werd ze geraakt aan het dijbeen en een heelkundige ingreep was nodig. Ik was geschrokken toen ik een telefoontje kreeg maar de eerste berichten waren wel geruststellend. Het was nochtans, gezien haar hoge leeftijd, een risicovolle operatie onder narcose. Maar alles lukte perfect.", aldus Camiel.

Het gemeentebestuur bood de jarige een geschenkenmand aan met drank en wat zoets.

Camiel Steenssens was opgelucht toen hij van een vrouwelijke chauffeur een telefoontje kreeg dat Jeanne terug in het rustoord was. Ze stelde het goed maar bewoog stapje bij stapje, voorzichtig, maar het ging wel.
-"Van een goede engel gesproken, zou die toch bestaan?", vroeg Camiel zich af..

Ze was terug in Bazel en voor Camiel blijft een regelmatig bezoekje op zijn kalender staan. Met Jeanne herleeft het verleden. Ze brengt nog de Leuvense stoof in herinnering. Iedere morgen moest die ‘aangestoken’ worden. Patatten met ajuinsaus en op zaterdag stond een pot pruttelend stoofvlees op de stoofbuis bij Jeanne. Van tijd tot tijd werd een haring met ajuinsaus opgediend. Ze hadden een groentenhof voor patatten en onbespoten groenten. Lang vervlogen tijden. Ze zijn volgens Jeanne niet meer te vergelijken met nu, met de televisie vol met bonkmuziek en schaars geklede jonge soort.

Jeanne werd bij de verjaardagstaart gebracht in gezelschap van haar twee dochters Yvonne en Irma. Uiterst rechts Camiel Steenssens die een vaste bezoeker is van de eeuwelinge in het WZC Wissekerke.

Toen ze destijds in Kruibeke kwamen wonen, bleef ze toch naar school gaan in Haasdonk omdat het vanop de Heihoek dichter was. Ze huwde met een dokwerker uit Temse. Een Van Raemdonck. Om dichter bij de haven te zijn ging Jeanne Nielandt café houden in Zwijndrecht aan het Kerkplein.
Haar man liep eens een geplette arm en kreeg er ’t koud vuur of tetanos in. Hij overleed. Om verzekeringsgeld te bekomen moest haar man binnen de maand overlijden. Dat was het reglement. Twee dagen voor de maand om was, stierf hij en zo kon ze genieten van de ‘assurance’. "Dat was toch wel straf", herinnerde Jeanne zich nu, "We moesten toen blij zijn dat hij vroeger stierf." Maar zo hard was het leven toen. Dat feit gebeurde in 1931 en is dus ook al 78 jaar geleden.

Ze hertrouwde met een schrijnwerker uit de Schephoek. Die had in die tijd zelfs al auto’s. Ook de Belgische ‘Minervva’. Dat was Louis Vereecken alias Lowie de Wetter. Zijn echte naam kenden ze trouwens niet in heel Kruibeke.

Jeanne Nielandt snijdt zelf haar verjaardagstaart aan. Links ook OCMW-voorzitter Raf Spinoy en schepen Dirk De Ketelaere.

Op de viering waren ook haar dochters Irma (82) en Yvonne (79) aanwezig. Ze stapten en zaten naast hun moeder. Fiere mensen zijn dat. Irma kan zowat als de familiewoordvoerster genoemd worden. Ze woont al 30 jaar in Wechelderzande en rijdt nog zelf met de auto. Zo kan ze een keer of drie per week haar moeder komen bezoeken.
Hoe keek Irma nu op naar die 104 jaar? "Moest ik goed gezond blijven, dan zou ik dat ook wel willen meemaken. Anders niet. Blijf ik zoals mijn moeder dan is zo oud worden wel de moeite waard. Maar als ge gaat sukkelen en niet meer weet dat ge leeft, dat kan niet."

De dochter vindt ook dat moeder nog altijd levenslustig is. Maar dat is niet altijd zo. "Een maand of vier vijf geleden vroeg ze wel eens: waarom leef ik zo lang? Voor wat is dat nodig? Maar hoe dichter haar verjaardag kwam, hoe meer ze er naar trachtte en zo is ze nu weer tip-top. Ge ziet dat toch?" Dochter Irma getuigt ook dat ze het altijd heeft gezien in haar moeder dat het een sterk iemand was. Tot haar 102 woonde ze trouwens in haar eigen huis.
Ook tegen haar dochter vertelt Jeanne honderduit over de tijd van 70-80 jaar geleden.

Jeanne Nielandt 104 jaar. Ze straalde. "Da’s nie zeker dat het hier nog eens meemaken awa. Ik hoop dat er nog een paar jaren bij komen".(Rolf Duchamps)