Vijftien jaar activiteiten in O.C. 't Waaigat
Het moet rond 1990 geweest zijn dat cultuur in het gemeentelijk beleid belangrijker werd. Er was toen een cultuurfunctionaris aangesteld. Vrij snel werd vastgesteld dat er weliswaar (privé)zalen waren, maar de mogelijkheden om daar muziek, theater... te brengen waren zeer beperkt. Ook onder impuls van het verenigingsleven werd de vraag gesteld om een gemeentelijke polyvalente zaal te bouwen waar in goede omstandigheden voorstellingen konden doorgaan. En dat niet alleen, want cultuurfunctionaris Dirk Verelst dacht ook aan het opstarten van een eigen gemeentelijke programmatie.
Er werd gezocht naar een plaats om een ontmoetingscentrum in te planten. Het moest eigenlijk de gemeente Burcht nieuw leven inblazen.De bouw van de zaal vlakbij de kerk, kaderde in de opwaardering van de dorpskern. Iets dat in die tijd echt nodig was.
Op de plaats waar nu ’t Waaigat staat stonden vroeger twee huizen waarvan het ene al langer was afgebroken en het andere was het voormalig politiekantoor van Burcht. Voor de naamgeving koos de gemeente een fantastisch goed passende naam met ’t Waaigat. Wie de plaats daar kent, weet wel dat het daar altijd waait, zelfs als men denkt dat er geen wind is, waait het daar toch nog. "Het ‘trekt’ daar altijd", zeggen de mensen. De naam werd door de gemeenteraad met een meerderheid goedgekeurd ook al waren er aanvankelijk wel een aantal mensen niet zo gelukkig met dat woordje 'gat' dat er bij hoorde.
Het OC ’t Waaigat heeft een knappe feestzaal met een uitschuifbare tribune waarop plaats is voor 204 toeschouwers. Vóor de tribune is er dan ook eventueel nog plaats voor een 50 losse stoelen. Als de zaal wordt gebruikt met tafels en stoelen en dus zonder tribune kan er 140 man binnen. Maar 4 jaar geleden begon er voor de optredens heel wat miserie want er kwamen klachten over geluidshinder. En die bleven niet zonder gevolg. De geluidsinstallatie moest worden gedempt en wel in die mate dat optreden of spreken door de micro soms geen zin meer had. Ze moeten bij alle programmaties opletten dat de bepaalde geluidsgrens van 82 decibels niet overschreden wordt. Concreet betekent dit dat live muziek, zeker als dit versterkt is of als er een drum of bas bij is, niet meer kan. Zelfs een fors zingend mens (versterkt) haalt gemakkelijk tot 90 db. De buur legt dan klacht neer en boetes zwaaien boven het gemeentebestuur.
Aperitiefconcerten, met meestal geen versterkte middelen, lukken nog juist. Dirk Verelst, die het programma samen stelt, daarover: "Dus bannen we zoveel mogelijk muziek, tenzij we hopen dat het binnen de grenzen kan beperkt worden. Maar ook als we een theatervoorstelling boeken, letten we erop dat de voorstelling geen of slechts beperkte live muziek bevat. Met andere woorden bij de programmatie wordt er zeer veel al onmiddellijk geschrapt wegens onmogelijk."
Heeft ’t Waaigat een verscheidenheid in het aanbod toch ligt het een beetje voor de hand dat theater het best scoort, zeker als er één of meerdere bekende namen meespelen. Maar ook humor doet het vrij goed. Het aantal toeschouwers is sterk afhankelijk van de aard van de voorstelling. Theater trekt rond de 100 mensen en meer aan en dat geldt eigenlijk ook voor humoristische optredens. Aperitiefconcerten en films worden door een 50 mensen bijgewoond. Elk jaar zijn er een aantal voorstellingen die of uitverkocht zijn of 150 en meer mensen trekken.
OC ’t Waaigat heeft ook zijn eigen technieker met Kurt Robaer. De programmatie zelf wordt samengesteld door een werkgroep van een vijftal mensen. "Op basis van wat we gezien hebben, gehoord of gelezen hebben wordt dan een selectie gemaakt en dan gekeken wanneer we de voorstelling het best kunnen plaatsen", aldus Dirk Verelst.
Volgens burgemeester Minnebo is cultuur verlieslatend. We vroegen aan de cultuurfunctionaris of dat zó is: "OC 't Waaigat ontvangt een jaarlijks werkingsbedrag van de gemeente. Onze eigen ontvangsten samen met die dotatie dekt de kosten van de programmatie. Cultuur is in de zuiver financiële zin van het woord, inderdaad verlieslatend. Daar tegenover moet gesteld worden dat we beschikken over een eerder kleine zaal en dat de vergoedingen die moeten betaald worden, steeds stijgen. Grote namen vragen nu eenmaal hoge bedragen. Ze kunnen bij wijze van spreken elke dag wel ergens optreden."
Belangrijk voor ’t Waaigat is ook dat er nogal wat wordt geprogrammeerd voor kinderen en de scholen. De toegangsprijs die men daar voor vraagt is laag en al 15 jaar hetzelfde bedrag. Maar daar houden uiteraard de artiesten geen rekening mee. De gemeente en de cultuurdienst wil daarin toch bewust in investeren. (ROLF DUCHAMPS)