Berts bulletin: Koffie en koekjes
Iedereen heeft wel een grootvader of grootmoeder waar hij of zij heel wat verhalen over kan vertellen. Verhalen die soms een beetje ongeloofwaardig lijken. En toch...
Ik kan een hoop verhalen vertellen over de vader van mijn vader. Alle kleinkinderen wisten dat hij steevast een schoteltje met snoepjes op de salontafel had staan. Dat fungeerde als een soort magneet. En wij waren het ijzer. In zijn vrije tijd was hij een fanatiek schilder. Zijn hele huis was van boven tot onder met schilderijen behangen. Waarschijnlijk moest hij een schilderij weghalen als hij niet meer precies wist welke kleur de muren hadden... ik denk dat je met zijn schilderijen de weg naar Brussel kon bedekken.
Ik kan ook heel wat verhalen vertellen over de vader van mijn moeder. Een verhaal met de titel koffie en koekjes bijvoorbeeld. En dat komt er nu aan :
Een evenwichtige maaltijd is van groot belang, dat is genoegzaam bekend. Ik verorber wekelijks een dosis verse groenten, vis, zuivelproducten, aardappelen, noten, pasta, ... allemaal dankzij mijn vrouwtje.
Mijn grootvader volgde dat voedingsadvies niet echt op. Ik denk dat hij amper wist hoe het fornuis werkte. Zijn dagelijks menu bestond uit "petit beurre-koekjes" die hij heel even in een tas koffie dompelde. Het mocht maar heel even want anders werden de koekjes veel te plat. Zo vulde hij zijn buik 's morgens, 's middags en 's avonds. Hij at alleen behoorlijk als een van zijn kinderen hem een maaltijd bracht.
Toen de koekjeseter 80 werd, schreef een van zijn zonen een brief aan de producent van zijn koeken. Hij deed het verhaal in geuren en kleuren uit de doeken. Het bedrijf moet gedacht hebben : " Dàt is dus onze grootste afnemer!" En dat zou wel eens terecht geweest kunnen zijn. In de keukenkasten van mijn opa zat buiten een enorme berg koekjesdozen, koffie en suiker helemaal niets. En het fornuis stond daar maar te staan.
De brief had een onverhoopt succes. Het bedrijf schonk mijn grootvader 80 dozen koekjes. De kasten waren voor maanden gevuld.
Stiekem hoopte mijn grootvader op een brief aan de fabrikant van zijn koffie. Dat was iets voor zijn negentigste verjaardag. Helaas is hij daarvoor drie jaar te vroeg overleden.
Grootouders zijn niet alleen een dankbare bron voor verhalen, ze zorgden in mijn geval ook regelmatig voor inspiratie als het om gedichten ging :
Grootva
Het is vreemd
ik begin je te ontwijken
omdat ik vrees
dat je handen plots
niet meer zullen trillen
Want je sneeuwwitte haren
spreken boekdelen
en de rimpels op je gelaat
-het lijken wel hiërogliefen-
vertellen
Lang zal je niet meer blijven
je weet het ook
telkens je gaat zitten
alsof je
antiek porselein bent.
Voorspelling
Hij kon het zien
aan de windhaan
aan de vorm van de wolken
als hij zei dat het zou regenen
namen we de paraplu mee
Zijn voorspelling schreef hij op
om ze niet meer te vergeten
zo wist hij zeker dat wat hij buiten zag
door hem was voorspeld
Op een morgen werd hij gevonden
verkrampt naast de zetel
de hand op het hart
op de tafel een briefje
‘zonnige dag vandaag’
Dit had hij niet kunnen weten.
Lijk in de praktijk
Hij is gestorven
dat wil zeggen:
ligt in een kist, is langzaamaan
bedorven en uit elkaar gevallen. Vervallen.
Hij is niet meer
niet meer vader, opa, broer of buur
althans in de praktijk. Lijk.
Theoretisch blijft hij wie hij was:
een fluitend tuinman met een das.
Tot de volgende schrijfkriebel.
En wie bemerkingen heeft of wat commentaar, mag het altijd mailen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Groetjes,
Bert