Leestuin van Zwijndrechtse Bibliotheek geopend
De opening kaderde in het organiseren van de 13de uitgave van de ‘Ezelsoor’, de jaarlijkse boekenverkoop van de bibliotheek. Dat de leestuin pas nu werd aangelegd heeft ook wat te maken met de lange procedure die er heeste rond de aanleg van de sokkel rond het AC. Het heeft jaren geduurd eer het tot een akkoord kwam maar momenteel begint de omgeving er bijzonder mooi uit te zien. De leestuin zelf past daarin als een juweel.
Schepen Van de Vijver wees op de belangrijkheid van de bibliotheek die als opdracht heeft in een basisaanbod te voorzien waar iedere burger terecht kan voor informatie, educatie en ontmoeting. Elke gemeente is trouwens verplicht om een bibliotheek te hebben. Van de Vijver: "Ze heeft als taak de voorwaarden te scheppen tot levenslang leren, culturele ontwikkeling en het democratisch functioneren van de samenleving. Dit is vastgelegd in het decreet lokaal cultuurbeleid van 2001."
De schepen bracht ook de mogelijkheden die de Zwijndrechtse bibliotheek biedt: "Dat onze bibliotheek voldoende ruimte biedt, zowel letterlijk als figuurlijk, hoeft zeker niet te worden verduidelijkt. Hoewel een leeszaal altijd al een ontmoetingsplek was waar mensen die er dagelijks de krant kompen lezen, elkaar mettertijd ook leren kennen, zie je nu andere contacten ontstaan door ondermeer het gebruik van internet."
Het is de laatste jaren wel een trend om bibliotheken nog meer aan te zetten om mensen uit te nodigen tot ontmoeting. Heel wat bibliotheken zoals ook Zwijndrecht, vulden dat in door het creëren van een leeshoek. Het gekende hoekje met de rode zetels! Of er ook een afzonderlijke plek voor de kleinsten.
Zo een plaats is ook de leestuin: "We hebben getracht om die van Zwijndrecht zo goed mogelijk in te richten zodat men zich bij goed weer kan inbeelden op een of ander zuiders terras te hebben plaatsgenomen."
De bezoekers zullen dat zeker volmondig beamen. Deze leestuin is een prachtige hoek van het Binnenplein. De houten trappen én het tuinmeubilair onderstrepen nog eens extra het zuiders gevoel. Het kan ook nog gebruikt worden voor kleine evenementen. Het is ook de bedoeling om in de toekomst de bezoekers ook nog een drankje te kunnen aanbieden. "De combinatie van rust en toch niet alleen zijn is één van de charmes van onze openbare bibliotheek.", was een bijzonder juiste omschrijving van de cultuurschepen André Van de Vijver.
In de leestuin is steeds iedereen welkom, zonder verplichting. Hij besloot: "In een geïndividualiseerde samenleving met meer en meer alleenstaanden, eenoudergezinnen, oude mensen, mensen uit verschillende culturen, zijn publieke ontmoetingsplekken als deze, uiterst belangrijk."
cadeau: grootste krant ter wereld
Namens de bibliotheekraad kwam Arno Claassen, echtgenoot van bibliotheeksraadslid Rita Roels, het terras opgestapt met een heel grote tas in de hand. Hij bracht een geschenkje, laat ons gerust geschenk schrijven, voor de bibliotheek. Hij toverde uit de rode zak een krant te voorschijn die meteen de grootste was van heel de wereld en omstreken. Dagbad ‘Het Volk’ van dinsdag 15 juni 1993 van de 103de jaargang. Gedrukt op dik papier en met afmetingen van 1meter 375 op 0,985 meter. Dat maakt als men de krant volledig opent men bijna 2 meter breedte heeft.
Arno schonk ze aan de gemeente maar dan wel als ‘attractie’ voor de bibliotheek. Ze waren destijds te koop aan 250 BEF. Omdat er een reportage in staat over conservator Blommaert van het dagbladmuseum werd aan hem voorgesteld of hij van de resterende nummers er een paar wilde. Ook Walter Grootaers, van wie er een stuk in staond met Rani De Coninck in ’De Schone en het beest’, kreeg de mogelijkheid de grootste krant in bezit te krijgen. Maar ook de wakkere Arno Claassen, was bij de pinken en via het Dagbladmuseum kreeg hij er ook een paar in bezit. Er ging al een 'Het Volk' naar het Nederlandse Zwijndrecht en de stad Lier en nu viel het Belgische Zwijndrecht ook binnen de prijzen.
Een collectors-item van formaat, groot formaat zelfs. Maar hoe dan ook, 'Het Volk' is niet meer en dat ze met de grootste krant in het Guiness Book of Records staan, heeft daar niets aan kunnen verhelpen. Het is nu de bedoeling dat deze unieke krant in de bibliotheek zal kunnen worden bekeken maar dat ze van hand tot hand zal gaan, is uitgesloten. Er zal een mogelijkheid gezocht worden om ze praktisch te laten bekijken. En geloof ons, het is een onding om voor de neus te krijgen!
De hoop werd nu al uitgesproken dat de standen volgend jaar buiten in de leestuin kunnen geplaatst worden. Maar daar beslist alleen de weermaker over.
Voor de promotie van de bibliotheek had men zonnekleppen laten maken. Ze werden gratis aan iedereen uitgedeeld maar vermits de zon er niet was werden ze in de tas, in de zak of tussen een boek als bladwijzer gestopt. Sommigen, de grootste optimisten, droegen de zonneklep toch. En gelijk hadden ze want de nieuwe leestuin brengt voor het bibliotheekgebeuren toch de zon, ook als schijnt ze niet. De zonnekleppen zullen in het najaar ook worden verspreid ter gelegenheid van ‘Kleur’. (Rolf Duchamps)