Zware brand maakt twee huizen onbewoonbaar
Daisy Bosman was zaterdag om 7.30 uur gaan wandelen met haar hond, toen er in de veranda van haar woning in nummer 18 brand uitbrak. Haar man Marcel lag te slapen. Jef Bouwens, die twee huizen verder woont, merkte het vuur als eerste op.
,,Toen ik bij het ontwaken een brandgeur rook en glas hoorde rinkelen, wist ik dat er iets aan de hand was'', vertelt hij. Terwijl zijn vrouw de brandweer belde, liep Bouwens de straat op om de buren te verwittigen. Op dat moment kwam Daisy thuis van de ochtendwandeling. Daisy: ,,Ik opende de deur en was compleet verrast door de brand. Overal zag ik vuur. Omdat ik niet meer binnen geraakte, begon ik te roepen. Om mijn man wakker te maken. Daarna liep ik naar de buren.'' Volgens de eerste vaststellingen is de brand ontstaan door een oververhit strijkijzer.
Bij de familie Verdoodt, in nummer 16, sliep iedereen: vader Alain, moeder Marianne en de kinderen Caroline (17), Valerie (14) en Tiebaut (5). Alain had zijn nachtshift erop zitten en had zijn ogen een half uur daarvoor gesloten. Eens wakker probeerde vader Verdoodt met buurman Jef Bouwens het vuur te doven in afwachting van de brandweer. ,,Met twee sprietjes (doelt op tuinslangen, nvdr.) waren we natuurlijk machteloos tegen de vlammenzee'', vertelt Bouwens. ,,Binnen de kortste keren stonden beide huizen in lichterlaaie. Ik had schrik dat de vlammen op mijn huis zou overslaan. Toen we een ontploffing hoorden, zijn we gestopt met blussen.'' Bij aankomst van de brandweer sloegen de vlammen al door het dak van nummer 18. Volgens de brandweer lag er veel papier en andere brandbare materialen gestockeerd op de zolder, waardoor het vuur snel was overgeslagen naar de aanpalende woning. De spuitgasten waren tot half elf bezig. E?n brandweerman liep lichte verwondingen op aan het been. De twee families werden opgevangen bij buren.
In opdracht van de familie Verdoodt filmde buurman Jef de schade met zijn camera. ,,Dit is een ramp'', zegt hij als hij zijn hoofd in de opening van de voordeur steekt. ,,Twee zwembaden sijpelen door het plafond. Beneden is er vooral waterschade.'' Bosman ervaart een grote solidariteit in de wijk. ,,De huizen in deze buurt zijn twaalf, dertien jaar geleden gebouwd. We weten niet anders dan dat we altijd naast elkaar woonden. De kinderen kennen elkaar ook door en door. In de buurt heeft het al eens gebrand, en toen was er ook een grote samenhorigheid.'' (HetVolk)