Tips4Trips: Welkom in Hong Kong, de onderbuik van grote broer China     

"Xianggang Tebie Xingzhengqu is het Chinees voor Hong Kong en betekent in feite ‘geurige haven’. Zowat 27 jaar geleden werd het een deel van de Volksrepubliek China." Ik zit amper twee minuten in de taxi en mijn gids Xen Li ratelt alsof we samen nog vijf minuten te leven hebben. Deze tetterende atlas van 1.54 meter op twee benen zal de volgende drie dagen mijn uitstekende maar behoorlijk nerveuze metgezel worden. Maar eerlijk is eerlijk: wie Hong Kong wil bezoeken, heeft een gediplomeerde gids zeker nodig.... Tekst en fot'os: Mario De Wilde

Li wacht me deze ochtend op de luchthaven Chek Lap Kok in een grijs mantelpakje op. Dit miniatuurmensje vertrouwt me al meteen toe dat ze gisteren 76 jaar geworden is, een leeftijd waarop bij ons veel vrouwen hun handtas iets steviger tegen het lichaam drukken als ze de Meir oversteken. Op Li lijkt de menopauze geen vat te krijgen. Mijn recorder slikt de informatie door: ‘Hong Kong bestaat uit 235 eilanden gelegen in de Zuid- Chinese Zee en een gedeelte op het vasteland dat grenst aan de Zuid-Chinese provincie Guangdong. De totale oppervlakte van Hong Kong bedraagt 1070 km2 (inclusief water 2900 km2) en is verdeeld in vier gebieden, Kowloon, Hong Kong Island, met het zakendistrict als kloppend hart van Hong Kong, de New Territories, en de Outlying Islands. Het zuidelijkste stukje vasteland, Tsim Sha Tsui, is het meest toeristische gebied met veel hotels.” Li hapt even naar adem en ik profiteer ervan om haar te smeken even halt te houden voor een sanitaire stop. "Veel van de 235 eilanden zijn slechts rotspunten die uit de zee steken; het grootste eiland is Lantau, bijna tweemaal zo groot als Hong Kong Island. Hong Kong Island is zeer heuvelachtig en vanaf het hoogste punt Mount Victoria heb je een mooi zicht op de aan de kust gelegen wolkenkrabbers. Door de rotsige bodem heeft Hong Kong geen rivieren, natuurlijke meren of grondwater", raast Li in één ruk door. Welkom in Hong Kong, waar gids en toerist geen tijd hebben om naar lucht te happen… 

Zeepaardjes op sterk water

Li doet niet aan yoga of meditatie: geen tijd, geen geduld. De stad jaagt deze stresskip en een journalist uit Vlaanderen verder. Het kapitalisme waait in Hong Kong door de straten, met hier en daar een traditioneel Chinees vleugje. Het communistische China lijkt niet erg aanwezig meer, iets wat veel inwoners vreesden toen kolonisator Engeland in 1997 het grondgebied officieel overdroeg aan China. Vlakbij het drukke Time Square vol flitsende winkels ontdek ik zomaar een ouderwetse markt waar gespierde mannen met ontbloot bovenlijf vlees in onregelmatige stukken hakken. In kleine bakjes spartelen exotische vissen hun laatste adem uit en wachten kippen opeengepakt tot een klant ze uitkiest voor het avondeten. In het centrum tref ik obscure kruidendokters aan waar ik zeepaardjes op sterk water kan kopen. Ik word aangeklampt door een meisje die via voetreflexen de pijnpunten van mijn lichaam wil opsporen. Maar ook voor mijn moeilijke stoelgang, een opspelende knie, zweetvoeten of –in mijn geval- een writers block- is zo’n tussendoor behandeling op de hoek van de straat bijzonder heilzaam... Een handlezer neemt ongevraagd mijn arm en voorspelt ‘dat er zo meteen een persoon in mijn leven heel belangrijk zal worden’. Een vrouw, een buur, een hond of een naar lucht happende gids? Als ik met 60 dollar over de brug kom, zal hij me fijntjes uitleggen over wie of wat het gaat. Doorlopen dus maar...

Urinoir met panorama

Het is druk, het verkeer is een voortdurende chaos en op straat ellebogen de mensen door elkaar. ’s Namiddags bezoeken we een bekend theehuis. Van alle Aziaten drinken Hong Kongers de meeste thee. Hier is duizenden jaren Chinese theetraditie gemixt met anderhalve eeuw Britse theecultuur tot een geheel eigen Hong Kongse theehysterie. Honderden theehuizen, theetuinen en theewinkels zijn er, een theevakbeurs en een theemuseum, en je hopt hier van high tea naar tea dance. Speciale thee die nergens anders te proeven is, van melkthee die urenlang moet borrelen tot yuanyang, een mysterieus melange van melk, koffie en thee. Ik bedoel maar: in Hong Kong is het elk moment van de dag theetijd. Na een vermoeiende dag, brengt Li me bij de receptie van het Peninsula hotel, ontworpen door Philippe Starck. Hier ontdek ik pas goed de enorme contrasten van Hong Kong. In de lift begint het al: de wanden lijken gemaakt van donkerbruine, ondergrondse wortels, alsof ik diep in het oerwoud ben beland. De lichten verschieten van kleur bij het bereiken van de bovenste verdieping, zodat het lijkt of je naar de hoogste verdieping gelanceerd wordt. Een lange loper leidt hier naar het futuristisch verlichte restaurant, enorme ramen met geopende luxaflex bieden uitzicht op het water en de skyline van deze mysterieuze metropool. Voor het eten begeef ik me naar het toilet en een minuut later sta ik met zes lotgenoten in een marmeren urinoir te plassen terwijl we een weids uitzicht hebben over de skyline van Hong Kong. Mijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn...

Rochel & Co

Tafelen in Hong Kong is een fijne bezigheid maar je moet er wel de nationale bezigheid nummer één bijnemen. Tijd om de longen te schrapen (lees: rochelen). Een man naast mijn tafeltje rochelt vervaarlijk als een F.16 en na een kwartier doet het hele restaurant stereogewijs lekker mee. Ik voel me midden een bombardement in de Gazastrook. Dit is nochtans maar het obligate voorspel van het echte spugen. Chinezen zijn nog altijd de onbetwistbare wereldrecordhouders spuwen en het lijkt wel of de kleinste vrouwtjes de grootste kampioenen van deze discipline zijn. Een volwassen lama komt niet eens in de buurt van hun fluimrecords. Li blijft niet achter en doet dapper mee. In het westen mag dit dan een hoogst ongezellige gewoonte zijn, voor Chinezen is het heel gewoon en zelfs heel belangrijk voor de gezondheid (en wie ben ik om daar wat van te zeggen in een land met het hoogste aantal honderdjarigen?) De ober doet me, met de air van een stofzuigerverkoper, een paar suggesties. Met een brede lach vertrouwt hij me toe dat Hong Kong de culinaire hoofdstad van Azië is. Deze avond beveelt hij me kikker, slang, duif of eendentong aan, maar hij voegt er haastig aan toe dat er voor de liefhebbers van minder gewaagde schotels ook nog  gerechten met kip, varkensvlees of gans zijn.  Also sprach de ober! Ik eet pens met paling in sojasaus met chili en eendenmagen. In het kader van mijn opdracht hier als nieuwsverstrekker geef ik nog graag dit mee: om het toerisme in Hong Kong te bevorderen werd door het gouvernement een systeem ingevoerd waarbij de betere eetgelegenheden het  Quality Tourism Service-logo hanteren. Zo ben je altijd zeker van kwaliteit op je bord én van een uitstekende service. Tegen middernacht ga ik heerlijk slapen, maar heb toch lichte spijt van Mao zijn eendenmagen.

Waregem Koerse

Er zijn nog wel meer tegenstellingen in Hong Kong. De stad koketteert graag met Feng Shui en andere vormen van spiritualiteit, maar het draait toch vooral om geld verdienen. Bij de paardenraces in Happy Valley worden flink wat Hong Kong-dollars verwed. Wolkenkrabbers omlijsten de fel verlichte racebaan, waar de edele viervoeters strijden om de eerste plaats. Het gejuich zwelt aan als de jockeys tegen het einde van de race hun paard de vrije teugel geven. Waregem Koerse maar dan nog honderd keer decadenter. Terug in de binnenstad, stel ik vast dat de bouwhonger hier nog steeds even groot is dan toen ik hier drie jaar geleden was. ’s Middags schuif ik aan in een Chinese variant  van McDonalds. Een lange rij verraadt dat de moderne Chinees hier ook wel flink pap van lust. Een ongeïnspireerde selectie nietszeggende Chinese muzak uit de blikkerige speakers duwt me binnen een kwartier terug naar buiten. Wordt de drukte te veel? Een bezoek in het begin van de avond aan het uitkijkpunt op de Victoria Peak, een berg van bijna vierhonderd meter, heeft een rustgevend effect. Vanaf daar kun je zien hoe bergachtig en dichtbevolkt Hong Kong is, een wonderlijke combinatie. De Peaktram vanaf de top van de berg gaat loodrecht naar beneden, pal langs de verlichte ramen van de wolkenkrabbers. Wie zijn al die anonieme mensen? Wat doen ze, wat denken ze? Voelen ze zich thuis in deze gigantische stad? De bezoeker die nog wat extra nodig heeft dan een rustgevend uitzicht, kan altijd nog het klooster in op het eiland Lantau om te vasten. Dat gaat volgens de Hong Kong definitie: geen vlees, geen seks, geen douche. In het klooster geldt een strak regime: 's ochtends en 's avonds een soort gebeden zeggen, de rest van de dag mediteren. Een beproefd recept dat ook filmsterren uit de regio die lijden aan ‘rode loper’-moeheid prima bevalt. Zij scheren hun hoofd kaal, zetten hun zonnebril af en trekken zich terug in het klooster. Namen van beroemde volgelingen krijg ik helaas niet.

Droog je tranen

Dankzij wat diplomatieke bemiddeling van Li mag ik een muziekrepetitie van de beroemde Classic School bijwonen. De Chinese taal is in westerse oren al iets ongebruikelijk, wanneer ze ook nog een operalied gaan aanheffen, heb je eerder de neiging om in een lachbui uit te barsten. Akkoord, de tekst uit 1430 kan in Nederlandse vertaling iets aan kracht inboeten maar het klinkt volgens Li als: ‘Meisjes, droog je tranen en laat het lied luider klinken. Trek ten strijde. De ochtend maakt ons dapper, broeders en zusters’. Wanneer de dirigent na het twintigste refrein nog eens zijn stokje omhoog steekt, voel ik me er klaar voor om de Chinese Revolutie weer helemaal opnieuw te laten beginnen. Ik bid de Heer om geen bisnummers. Vooraleer ik verplicht in therapie moet, verlaat ik om iets na zeven uur opgelucht het concertgebouw. Om acht uur staat de laatste attractie op het programma. Iedere avond op dit uur kan elke bezoeker gratis genieten van de grootste lasershow ter wereld. Op spectaculaire wijze verlichten lasers de indrukwekkende skyline van Hong Kong Island. De beste manier om deze geluids- en lichtshow te ervaren is door in Kowloon naar de boulevard bij Tsim Sha Tsui te gaan. Een adembenemend spektakel waar een enorme kracht en magie van uitgaat. Ik zal straks weer kunnen opscheppen op de redactie...

Win je verblijf van twee nachten

Dankzij de toeristische dienst en de Belgische ambassade hebben we een verblijf voor twee nachten in de aanbieding liggen. Bezorg ons voor woensdag 27 maart het aantal eilanden dat zich in Hong Kong bevindt. Mailen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. met als titel ‘Hong Kong’. Opgelet: één antwoord per gezin.

Winnaars arrangement in Chateau de Looz plus andere faciliteiten: Jan Lambrecht uit Dentergem en Stefan Pollex in Bredene. Etentje Smaakfabriek: Nathalie Jacobs uit Kasterlee en Janssen Chretien uit Pelt. Winnaars oldtimerit: Agnes Sampermans uit Alken en Henk Joppen uit Rotselaar. Winnaars voucher Chocolatier Valentino: Deckers Christine uit Sint-Truiden en Pepermans Anny uit Booischot. Winnaar schemerwandeling: Stickens Kris uit Herentals. Winnaars pakketje Toerisme Sint-Truiden: Mark Groffi uit Gingelgom, Lieve Nijs uit Landen en de familie Robijns Gilen uit Klein Gelmen