Grote verscheidenheid op gemeentelijke verkoop

Image
Kuieren tussen de fietsen en zoeken naar een bruikbaar exemplaar.
ZWIJNDRECHT. In een nieuw gemeentelijk magazijn in Laarstraat 37 vond zaterdag de openbare verkoop plaats van gevonden, achtergelaten en afgeschreven voorwerpen. Rudy De Winne was de afroeper, de prijsopdrijver, de animator die met de micro het ganse gebouw bediende.

"Wie biedt meer?", "20 euro", "Wie biedt meer? … Niemand meer? Geluk voor meneer", zo ging het maar door. Aan een tafeltje waar een hele hoop gsm’s te koop lagen, schreven twee dames de verkoopbriefjes. Administratief was deze gemeentelijke verkoop in orde.

 

 

Image
Rudy De Winne was de speaker-verkoper van dienst.

De verkoop begon om 10u en eindigde pas een stuk na de middag. Maar er waren dan ook heel wat goederen en rommel te koop. Er stond een berg computerschermen en een toch wel chique slaapkamer. Dozen met lp’s werden ook naar buiten gesleurd. DVD-speler, oude schrijfmachines en een laptop. IJskasten en een wasmachine, een okerkleurige hoekzetel waar wel een dozijn mensen op konden zitten naast ouderwetse kasten met glazen schuifdeurtjes in. Daartussen pronkte een ouderwetse koolbus met de fameuze koperen band op en een blinkende koperen 'teut' waarlangs de inhoud werd uitgegoten.

 

Konden de bromfietsen wel geteld worden op twee handen, de tentoongestelde fietsen waren niet te overzien. Een magazijn vol. Roeste vehikels die waarschijnlijk een jaar in een sloot hadden gelegen. Er waren er natuurlijk ook nog heel mooie bij waarvan de Rudy echt nog wel wat geld maakte, zelfs meer dan 50 euro. Maar de meeste hadden toch hun tijd wel gehad. Voor de opkopers was het hoogdag. Voor een appel en een ei kochten ze de fietsen en droomden al van hun oplapwerk om dan te verkopen voor 'zo goed als nieuw', zoals ze zeggen.

 

Image
de fameuze Hollandse fiets
Er was ook een echte 'Hollandse' fiets bij met hoog stuur en al. Achteraan een spatbord dat een stuk wit geschilderd was. Geen licht wel een dynamo en loshangende witte reflector vooraan. Er was rechts één handrem maar ook die goede ouderwetse terugtraprem hoorde er bij. 'Nen torpedo' zegden ze daar vroeger tegen. Er hing nog een slot aan het frame. Maar dat was zó groot dat je met die fiets niet kon rijden omdat het de benen verhinderde op de pedalen te houden. 


Charmant was ook de parkeersteun die over het achterste spatbord hing. Die moet je omlaag klappen en laten steunen op de grond en de fiets staat stevig recht. Zo was dat vroeger bij oude fietsen meestal. Vanwaar komt in godsnaam deze Hollandse velo in Zwijndrecht terecht? Een dame kocht dit kleinood voor 13 euro en nam hem mee naar Kallo.

 

De inwoners uit Zwijndrecht en Burcht die de gemeentelijke verkoop hebben gemist hebben inderdaad wat gemist en ze doen er best aan om de volgende uitgave goed in’t oog te houden want in het gemeentelijk magazijn is wat te zien op zo’n dag. (Rolf Duchamps)