Onuitgegeven succesnummer op het Wereldkampioenschap van Haasdonk
Alle deelnemers werden voor de start voorgesteld en daarna reden ze een verkenningsronde. Het is verdorie heel veeljaren geleden dat er nog zoveel volk op het Verwilghenplein was samen gekomen. Of het succes van een gentlemenkoers. Ook de Beverse burgemeester Marc Van De Vijver, een echte 'Hostonkenaar', had er aan gehouden deze bijzondere strijd bij te wonen.
Reeds van in de 1ste ronde hing het deelnemersveld aan flarden. Er waren er die al eens een koersje reden maar er waren er ook die zich speciaal voor de gelegenheid hadden ‘geprepareerd’. Maar zo simpelis het allemaal niet. Ze sneuvelden vrij vroeg. Maar vooraan zaten mannen die de snelheid opvoerden zoals Luc Staes die een eerste premie mee jatte. En daaruit ontstond een vlucht met acht: Luc Staes dus, de ex- WBV renners Kurt Smet, Serge Laureys, Olivier Laureys, Gunther Van Steenlandt en Eric Borghgraef en Steven Van Bogaert en Yves De Sagher.
De acht reden gezwind naar het einde met een voorsprong van bijna 2 minuten. We keken al uit hoe die veel-winnaar van weleer Guther van Steelandt uit de verf zou komen in de spurt. Maar het mocht niet zijn, op een paar honderd meter van de streep was hij met Yves De Sagher ten val gekomen. Hij kon dus de spurt wel vergeten en toen hij als 8ste over de aankomstlijn kwam gutste hij met de vuist op het fietsstuur. Kwaad als hij was.
Voor de zege haalde Steven Van Bogaert dan maar zeer sterk uit en Serge Laureys drong wel maar het lukte niet. Hij werd 2de en Kurt Smet 3de of de drie mannen voor het podium. Eric Borghgraef werd 4de, Olivier Laureys 5de, Luc Staes 6de, Yves De Sagher 7de opeen kleine 20sec en Gunther van Steelandt dus 8ste. Verder: 9de Gunther Van Vlierberghe 10de was niet te vinden op de WBV-uitslag, 11de Bert Apers, 12de Luc Maes, 13de Willy Maes, 14de Herman Vercauteren 15de Koen Van de Velde.
Steven Van Bogaert was dus de eerste Wereldkampioen van Haasdonk. Op een podium kreeg hij de wereldkampioenentrui uit handen van burgemeester Van de Vijver, hij kreeg de palm, een tuil verse bloemen, de gouden medaille, een trofee van de gemeente Beveren en een fles ‘champagne’ in de vorm van schuimwijn. De 2de Serge Laureys en de 3de Kurt Smet mochten een spiksplinternieuwe Giant-koerstrui aantrekken en kregen ook een bloemtuil, een zilveren of bronzen medaille, een aandenken van de gemeente en de fles champagne. Die flessen werden ontkurkt, goed mee geschud en dan… wie niet maakte dat hij weg was stonk tien uren tegen wind nog naar cider.
Het was een ongelooflijke apotheose. Een kermis om nooit meer te vergeten. (ROLF DUCHAMPS)