11-juli boodschap van Lokerse burgemeester

Naar aanleiding van de Vlaamse Feestdag, 11 juli, richt de Lokerse burgemeester Filip Anthuenis een boodschap over mildheid, respect en subsidiariteit aan de bevolking. 

Beste Lokeraars,

Juli is de periode van de Vlaamse én de Belgische Feestdag. Door de veiligheidsmaatregelen ter bestrijding van COVID-19, zijn we niet in de mogelijkheid om onze feestdagen te vieren zoals we dat gewoon zijn. Toch past het om even stil te staan bij de strijd die milities van Vlaamse steden en gemeenten op 11 juli 1302 in Kortrijk leverden tegen een leger van Franse ridders. En past het om tegelijkertijd ook even stil te staan ook bij de eedaflegging van de eerste koning der Belgen, Leopold I, meer dan 400 jaar later, op 21 juli 1831.

Nu zoveel jaren later, in 2020, is de wereld gigantisch veranderd. In alle geledingen en aspecten. In 2020 facetimen we met ons nichtje dat voor 1 jaar in Amerika gaan studeren is. In 2020 worden zelfs reisjes naar de maan gecommercialiseerd.

Ook ons land heeft staatkundig een hele evolutie doorgemaakt, van unitaire tot federale staat met gemeenschappen en gewesten. Toch is onze staatsstructuur enorm complex en zwaar. En dus past het, naar aanleiding van de Vlaamse en nationale feestdag, om hier even dieper op in te gaan.

De coronacrisis die de wereld en onze regio nu al maanden teistert, bracht deze complexe staatsstructuur aan de oppervlakte. Door de versnippering van de bevoegdheden in gezondheid en de vele beslissingsniveaus werd - voor het eerst - ook in ons dagdagelijks handelen duidelijk dat onze staatsstructuur voor verbetering vatbaar is. Voor het eerst werd het duidelijk dat eenvoudige en eenduidige bevoegdheden, vroeger voor velen een ver-van-mijn-bed-show, van levensbelang kunnen zijn.

Laat ons de koe bij de horens vatten en beter doen. Laat ons de logge, ondoorzichtige staatsstructuren rationeler, transparanter, eenvoudiger en efficiënter maken. Laat ons onze overheid wat doen afslanken.

Daarmee bedoel ik niet dat we verpleegsters en politieagenten moeten afvloeien, integendeel. Wij zijn hen bijzonder dankbaar. De coronacrisis gaf duidelijk aan dat we op hen kunnen rekenen. En ook dat zij steun krijgen van de bevolking. De burgerzin van de zorgverleners is groot, zo bleek absoluut de laatste weken en maanden. Maar zeker ook onze politie rekent nog steeds op de steun van de bevolking.

Ook vanuit de media mag er - wat mij betreft - een tandje bijgestoken worden. Onpartijdigheid en een neutrale berichtgeving (en het gebrek daaraan soms) zijn ook belangrijke aspecten die zeker aangekaart mogen worden. Journalisten en nieuwsberichten geven én zijn immers een weerslag van de feiten. Aan tendentieuze reportages en artikels die negativisme uitstralen, heeft niemand nood. Het spreekt natuurlijk voor zich dat er tijdens de gezondheidscrisis bepaalde dingen anders hadden mogen lopen. Dat geldt overigens ook voor enkele beleidsbeslissingen van ons stadsbestuur. Maar laat ons met z’n allen vooral toch wat constructiever in het leven staan. Die boodschap wil ik zeker ook vandaag uitdragen.

Laat ons vooral ook focussen op de vele zaken die wél goed liepen en zeker goed bedoeld waren. Laat ons met z’n allen wat milder zijn, en wat meer respect hebben voor elkaar en voor de politieke overheden. Wat meer respect voor onze federale eerste minister, Sophie Wilmès, en voor onze Vlaamse minister-president Jan Jambon, en hun ploeg. Ook al was en is het ook voor ons allemaal niet simpel, en ondergingen we een serieuze beproeving door de coronacrisis.

Het is overigens door onze legendarische compromisbereidheid dat ons land gedurende al die jaren intact is gebleven, dat welvaart en welzijn hier gestadig gegroeid zijn, dat we mee rijden in de kopgroep van de Europese Unie.

Maar toegegeven... stilaan zijn we aangebotst tegen de grenzen van het ingewikkelde compromis. We kunnen en moeten dus beter, maar opnieuw: we blijven constructief.

Ikzelf geloof sterk in de opwaardering van het gemeentelijk niveau, in het laten nemen van beslissingen op het laagst mogelijke niveau, op het niveau dat het dichtst bij de mensen staat. Het "subsidiariteits-principe" om het met een moeilijk woord te zeggen.

Wij, in Lokeren, doen alvast ons uiterste best om met het geld van onze inwoners maximaal zuinig en efficiënt om te gaan. Ook al maken we ook wel soms eens een foutje. Maar grosso modo heeft Lokeren in vergelijking met veel andere steden en gemeenten een zéér slank personeelsbestand, een zeer lage schuldgraad, en een zeer gezonde stadskas.

We doen veel, en koken kost natuurlijk geld, maar we proberen zo zuinig mogelijk te zijn. Zuinigheid en efficiëntie, een sterk afgeslankte maar zeer performante overheid, en een zeer integer handelende overheid bovendien, dat is onze visie, dames en heren.

Onze visie, maar ook en vooral onze plicht. Een plicht van iedereen die in dit land verkozen is, op welk niveau dan ook. De plicht om belastinggeld maximaal naar de mensen te laten terugvloeien in de vorm van veiligheid, onderwijs, mobiliteit, infrastructuur- en groenvoorzieningen, sport, cultuur, jeugdzorg, gezondheidszorg, gezinszorg en welzijn tout court.

Om terug te keren naar de reden van dit schrijven, wil ik besluiten dat we zeker in deze feestmaand, naar aanleiding van de Vlaamse en nationale Feestdag, ons bewust moeten zijn van onze taak als "verkozenen des volks". En dus een bewustwording uitstralen naar onze bevolking die daar recht op heeft en die daarvoor betaalt. Dat zijn we verplicht, niet alleen aan de burgers van nu, maar ook aan de vorige generaties. De Lokeraars van vroeger, die hun hele leven lang hebben gewerkt en gewroet, zonder te klagen, zonder veel eisen te stellen. De vorige generaties die ervoor hebben gezorgd dat wij in vrede, vrijheid en welvaart kunnen leven. De mensen die Lokeren, Vlaanderen en België hebben gebouwd, en die we eeuwig dankbaar moeten zijn.

Leve België, leve Vlaanderen, en leve Lokeren!

Filip Anthuenis, burgemeester Lokeren